"Soy Ben, estoy aqui".

Hallo allemaal, hier dan eindelijk mijn eerste berichtje vanuit het verre Guatemala. Ik zit hier nu bijna 4 dagen en het zijn zeer enerverende dagen geweest. De heenreis afgelopen vrijdag was lang en vermoeiend. Ik werd door mijn broer Nico en zus José s´ochtends vroeg naar Schiphol gebracht. Het was wel even een bijzonder moment om afscheid van elkaar te nemen voor zo´n lange periode. De reis op zich ging goed, heb 2x keer moeten overstappen, 1x in Frankfurt en 1x in Mexico-stad. In Mexico-stad was het even spannend omdat ik geen boarding-pass bij mij had (niet gekregen op Schiphol) zodat ik moest wachten totdat iedereen was ingestapt en ik dan te horen kreeg of er nog een plek voor mij was in het vliegtuig. En gelukkig, ik had één van de laatste plekken. In GUA-city werd ik opgehaald door iemand van de organisatie en naar een hostell gebracht voor de overnachting. De volgende ochtend per bus gereden (plm. 4,5 uur) naar Xela. Daar bij het busstation moest ik iemand van de vrijwilligers-organisatie daar (ICA) bellen (had 2 belmuntjes meegekregen). Ik moest daar mijn eerste Spaanse woorden zeggen nl. "soy Ben, estoy aqui". Vrij vertaald is het: ik ben Ben, ik ben hier". Dat was de "code" wat bij de organisatie bekend was en ze mij zouden ophalen. Ik werd naar het gastgezin gebracht wat een paar huizen naast de school is. Dus elke ochtend naar school zo'n 75 m1 lopen. Ideaal toch? Het gastgezin is heel aardig. Er woont een oudere moeder (Amanda; plm. 75 jaar) en een dochter (Sonia; plm. 50 jaar). Ze zijn erg aardig en proberen mij te helpen met de taal. Ik kon meteen aanschuiven aan tafel want het was lunch-tijd. En wat denk je: we aten o.a. spruitjes, mijn favoriete groente. Het middag-eten is de hoofdmaaltijd. Het is meestal een stukje vlees met wat groente en rijst + pittige saus (salsa picante). S'ochtends en s'avonds is het wat eentoniger. Tot nu toe meestal bruine bonen en een geklopte ei met brood. Soms is er s'ochtends ook een soort havermouth of melk met cornflakes te krijgen. Maar het eten is er lekker en goed.
Het is een leuk, groot huis. Op de bovenverdieping zijn 3 grote kamers voor 3 loge's. Ik ben er samen met nog 2 andere vrijwilligers uit de States, Patrick en Daniella. Ook hele aardige mensen. Op de verdieping is ook een groot dakterras waar je lekker in de zon (overdag plm. 20 graden) kunt zitten. Over het weer gesproken; het is hier s'avonds,s'nachts en s'ochtends vroeg erg fris buiten. Zo'n 5 graden met wat uitschieters naar beneden. We hebben nog geen ijs op de sloten maar het scheelt af en toe niet veel.
Op zondag heb ik een beetje door de omgeving (stad) rondgekeken. Het is niet zo'n grote stad. Je kunt alles te voet bereiken. Vanaf maandag zijn de Spaanse lessen begonnen. Ik heb privé-les van Mario, een leuke gozer (student op de universiteit). We zitten allemaal in kleine cabines. Het is er dan nog erg koud dus we zitten daar met dikke truien en jassen te studeren. Het valt niet mee hoor die taal. Ik kreeg meteen al vele nieuwe dingen/woorden. Dag 1 + 2 ging nog wel aardig. Ik herkende veel dingen van de lessen in Nederland. Maar vanaf vandaag is het echt lastig geworden. Daar zal ik nog een aardige kluif aan hebben. Maar ik doe mijn best en ben elke dag (s'middags) een paar uur bezig met het huiswerk. Verder organiseert de vrijwilligerswerk-organisatie allerlei uitstapjes. Gisteren zijn we met een groep studenten naar een natuurlijke hete bron (sauna) geweest welke in de bergen is aangelegd. Ze gebruiken dus de hitte van de kern van de berg (oude vulkaan) om de sauna-ruimtes te verwarmen. En het was er heet zeg. Nog heter dan de sauna's in Nederland. Maar het was er erg lekker. Vanmiddag gaan we een voetbalwedstrijd spelen tussen de docenten van de Spaanse school en de studenten, wij dus. Het is de bedoeling om in week 2 of week 3 te beginnen met het vrijwilligerswerk. A.s. donderdag is de eerste kennismaking met het project. Nou dit is het even, wat ik zeg zeer enerverend en indrukwekkend allemaal, allerlei nieuwe dingen en gezichten om mij heen. Ook vermoeiend maar ik slaap goed (in een iets te klein bed). Ik ben volgens mij ook de langste persoon in deze stad. Ik word vaak nagekeken en ook in het gastgezin is het vaak bukken (deuren, spiegels, douchen). Ik ga de volgende keer wat meer foto's erop zetten. Hasta Luego Ben